Nederland

Ik ben dus een paar weken in Nederland geweest. Niet echt het eerste land waar je aan denkt als je een Europa tour gaat doen 😂

Maar ik moest hierheen om nog wat dingen af te handelen.

Toen ik de reis op een dag moest ‘onderbreken’ baalde ik wel even maar dit wist ik van te voren en de mindset ging toch ook wel weer snel om.

Ik zou sowieso een aantal vrienden bezoeken, dus een straf was Nederland nu ook niet echt :)

En heerlijk als huisoppas in verschillende huizen gezeten.

Nee hoor, Nederland is prima!

Ik ben nu weer onderweg naar het zuiden en als ik aan m’n tussenstop terugdenk zijn er een aantal bijzondere dingen opgevallen.

Zoals ik al in een vorige blog schreef voelt Nederland sinds binnenkomst als 1 van de reis landen voor mij.

En dat is mooi! Het centreert zich dus om mij en niet om mijn vroegere woonplaats/land.

Alle plekken waar ik langsreed waren ‘gewoon plekken’ net als ik ze in andere landen zie.

Alleen met veel herkenningspunten.

Ik merkte wel dat het enorme Zen gevoel wat ik tijdens mijn trip had, langzaam begon weg te ebben, ik voelde meer onrust.

Is het de drukte in de Randstad?

Ik besprak dit met een goede vriend en de reden zou ook kunnen zijn dat ik onbewust toch allerlei herinneringen en bekende verbindingen maak, wat energie kost.

Of iets anders, ik weet het ook niet.

Het is wat het is, helemaal niet erg, het viel gewoon op.

Maar het meest opvallende was wel:

Ik sprak tijdens m'n trip mijn overburen op de app en had afgesproken om daar afgelopen zaterdag even bij te praten.

Ik rij dus naar de oude wijk toe waar ik 2 maanden geleden nog woonde.

Ik denk ‘nou als ik binnenrijd, dan merk ik wel wat het oproept’

Niets, helemaal niets.

Niets als in verlangen, spijt, twijfel, herinnering.

Nul.

"Gewoon een (hele mooie) wijk"

Ik zie daar een ex-buurman staan uit hetzelfde rijtje huizen als waar ik in woonde en praat even lekker bij :)

En daarna ga ik naar m’n overburen en gezellig in de achtertuin even bijkletsen.

Ik zit bij ze op de tuinbank........ en realiseer me ineens dat ik nog niet 1 seconde naar m’n oude huis heb gekeken!

Huh?

Wacht even. Ik ben 2 maanden verder en er is niets in mij dat me naar m’n oude huis trekt? Dat is wel apart.

Het zegt in ieder geval dat ik er los van ben, dat mag duidelijk zijn.

Ik vind het een hele mooie ervaring.

Na m’n bezoek aan de buren nog wel even gaan kijken of de nieuwe bewoners er waren, even horen hoe het gaat of wie weet hadden ze nog een vraag.

Maar die waren er niet. Ik ben weg gegaan en realiseer me later dat ik ook geen aandacht heb geschonken aan het huis. Ben er hooguit 10 sec. geweest.

Ik vind het allemaal prachtig.

Het avontuur is los, Ik ben los en met een brede glimlach verlaat ik zometeen Nederland om voorlopig een tijd in het zuiden te gaan ‘wonen’

Ik vind het hier veel te koud worden ;)

Ow.

Ik sta nog even bij een meertje om wat spoed-computerwerk te doen.

Staat daar toch een leuk stel! Echte freecampers!

Die zijn al ruim 2 jaar onderweg op dezelfde manier als ik. Huis verkocht en rondrijden.

We begrepen elkaar meteen natuurlijk!

Én ze hebben een kind van 10 maanden bij zich. Die weet niet beter als het Camperlife.

Mooi toch!

Niets is onmogelijk!

Serge & Lotte: We meet again!