57 jaar heb ik best wel in een 'rush' geleefd.
Doorgaan, dit en dat nog doen, werkenwerkenwerken, drukdrukdruk, regelen etc.
Er is ook nogal wat te regelen en te doen als je in het 'patroon' leeft.
Maak maar eens een afspraak met iemand. Agenda erbij en over 2,5 week vind je samen een gaatje om even bij te praten.
Voor 2 uurtjes hoor! 'Want daarna moet ik...'
Je herkent het vast wel.
De Spanjaarden doen dat trouwens iets anders, die ontmoeten elkaar veel op het terras. Gezellig!
Al begrijp ik dat ze hier makkelijker buiten leven dan in NL met deze temperaturen.
Maar ze nemen wel tijd voor ontmoeten en samenzijn.
Winkels zijn ook gewoon dicht tussen 14 en 17 uur.
Werken staat daar zeker niet op de 1e plaats.
Lees dat laatste nog eens.
En zijn zij minder gelukkig dan de hardwerkende westerling?
Ik betwijfel het.
Het is de vraag wát heb je nodig om gelukkig te zijn.
Een hele goede vriend van mij zei laatst:
'Alles wat je gelukkig maakt is gratis...'
👍👍 Toptip!!
Anyway, na dit zijspoortje over geluk:
Met die 'rush' begon ik ook m'n trip.
Ik zal niet zeggen dat ik door Italië sjeesde, maar ik heb best veel plekken gezien in korte tijd.
Dat is nu anders. Heeft ook te maken dat ik geen afspraken meer heb in de toekomst.
Ik ben nu een heel stuk chiller in mijn reis.
En ik betrap mij erop dat ik 2 dagen in een Spaans dorpje stond, er was daar geen moer te doen.
Maar het voelde goed daar.
Niets in mij zei dat ik weer verder moest reizen.
En dat voelt behoooorlijk chill.
Allemaal logisch natuurlijk, wat je in 57 jaar aanleert is er niet zomaar uit.
Maar ik merk dat de rush aan het wegebben is.
Steeds meer 'hang' ik relaxt op plaatsen gewoon 'te zijn'
(Mooie Hanggroepoudere die CamperCarl 😜)
Ik vermoed dat ik over een tijd gewoon ergens een week blijf, of 2.
Ik zie het wel.
Ik vind het in ieder geval mooi om bij mezelf te zien dat die 'gejaagdheid' eruit slijt.
Is nergens voor nodig en geeft alleen maar stress.
En volgens mij is stress nummer 1 boosdoener van een hoop kwalen.
Stress? Weg ermee!!
Comments