Niets

Als ik aan het rijden ben dan laat ik vaak mijn gedachten de vrije loop en kwam onlangs tot een nieuw inzicht.

Stel je eens voor: je wordt wakker, doet je ogen open. Hoe lang duurt het voordat je denkt aan wat je moet gaan doen of maak je je zorgen?

Die meeting van vandaag?

De vraagstukken op je werk?

Even het nieuws kijken of horen.

Wat is er nieuw op Insta of FB?

Een rekening betalen?

De hoge energieprijzen?

Je overvolle agenda?

De politiek?

Zie je dat het niet lang duurt voordat je bezig bent met allerlei dingen buiten jezelf?

En dat gaat daarna de hele dag door.

We zijn niet met onszelf bezig, maar meteen met de wereld om ons heen.

En veelal zijn dit ook nog geldgedreven zaken.

Ja maar CamperCarl, overmorgen heb ik een gezellig etentje/sauna/borrel met vrienden etc...

Tuurlijk. Af en toe hebben we 'me-time'

Even een paar uurtjes voor jezelf.

Maar tot net daarvoor en meteen daarna: buitenwereld.

En zelfs tijdens die me-time gaan de gedachten of gesprekken niet zelden over de dingen die ik hierboven noem.

Dit alles was mijn ervaring toen ik in Nederland leefde.

Is het bij jou heel anders? Laat het me vooral weten in de comments.

Maar goed, waar wil ik heen?

Ik draai vaak de dingen om.

Dat geeft een helder beeld vanuit een onbekende, nieuwe hoek.

Ik ben er dan ook achter gekomen dat ik dit principe, ongemerkt, vanzelf heb omgedraaid.

Ik wordt heeeel langzaam wakker, dat duurt zo maar een half uur en dan denk ik .....

Helemaal-niets!

Ik moet alleen ademhalen, eten, slapen, naar de wc en genieten.

That's all, En dat gaat allemaal om mijn binnenkant.

Ik beweeg niet naar de buitenwereld.

Totaal niet.

Totdat ik echt de noodzaak zie om te bewegen. En dan is het vroeg genoeg.

En op zich logisch.

Ik heb totaal geen ballast. Alleen een auto als huis een een kleine opslag.

Er zijn ook helemaal geen dingen in de buitenwereld waar ik over na hoef te denken.

Heel simpel.

Zó simpel dat we het in het westen helemaal vergeten zijn.

In het westen ligt de focus eerst op de buitenwereld, daarna pas op onszelf als er tijd over is.

En die tijd is er niet veel want het is al weer volgepland.

De cultuur in Zuid Spanje heeft de aanzet gegeven tot dit inzicht.

Daar ligt de focus eerst op de interne mens: Geniet, socialize met elkaar, rust, eet, siesta.

Ze werken daar net genoeg om te kunnen leven.

Want het leven zelf, daar ligt de focus op.

Lees dat nog eens.

En wat hebben ze?

Geen bak-ken met geld, maar alles is daar écht goedkoop.

Een prima appartement of huis voor een lage prijs.

Een auto om te vervoeren. Geen dure bak, gewoon een vervoermiddel.

Genoeg = genoeg.

En ze zijn veelal wel gelukkig.

Ik ben ervan overtuigd dat als je oud bent, 80 ofzo, of op je sterfbed ligt en je leven overdenkt, je niet aan je bankrekening, je dure leasebak, je grote huis of je 60 urige werkweek denkt.

Dat alles heeft op dat moment 0 (NUL) waarde.

(Sowieso daarna zeker!! 😜)

Je denkt aan de tijden die je gelukkig maakten.

Alles wat je gelukkig maakt is gratis

Ik heb nú al vele gelukkige momenten om op terug te kijken.

En ik hoop dat er nog vele bij mogen komen.

En die laat ik niet beïnvloeden door iets of iemand.

Hoog of laag.

Niemand.

En jij?

Waarom beweeg jij eigenlijk naar de buitenwereld? Dit in plaats van naar je binnenwereld?