Wat is, is

Weer eens een nadenk blog van CamperFilosofoCarl :)

Zo af en toe lees ik wel eens het een en ander en dit inzicht sprak mij enorm aan en deel ik dan ook weer graag met jullie.

Gedachten

We kennen een aantal emoties die allen eenzelfde oorzaak hebben:

van teleurstelling en spanning tot frustratie of zelfs boosheid.

Deze emoties komen binnen wanneer we een gedachte hebben én geloven die in strijd is met wat is.

Als je de realiteit anders wilt hebben dan zij is, kun je eens een tijdje proberen om een kat te leren blaffen.

Je kunt het blijven proberen, uiteindelijk zal de kat naar je kijken en “miauw” zeggen.

Willen dat de realiteit anders is dan zij is, is hopeloos.

Lees dat nog eens.

En toch, wanneer je goed oplet, zul je merken dat je dit soort gedachten tientallen keren per dag gelooft.

‘Mensen zouden aardiger moeten zijn.’

‘Kinderen zouden zich beter moeten gedragen.’

‘Mijn man (of vrouw) zou het met mij eens moeten zijn.’

‘Ik zou slanker (of knapper of meer succesvol) moeten zijn.’

Deze gedachten zijn een uit-ste-ken-de manier om de werkelijkheid anders te willen hebben dan zij is.

En als je vindt dat dit laatste deprimerend klinkt, dan heb je gelijk.

De stress die we voelen, wordt namelijk veroorzaakt door te strijden tegen wat is.

Als je dit laatste laat inzinken, krijg je wellicht weer een andere gedachte in de trant van:

“Maar het zou mij machteloos maken als ik mijn strijd met de realiteit stop.

Wanneer ik de realiteit gewoon accepteer, word ik passief.

Ik kan zelfs de wens om iets te doen verliezen.”

Als je het nu eens zo bekijkt:

Wat geeft je meer macht:

‘Ik zou willen dat ik mijn baan niet kwijt was geraakt’ of

‘ik ben mijn baan kwijt geraakt, wat voor intelligente oplossingen kan ik vinden?’

Dus: wat volgens jou niet zou mogen gebeuren, gebeurde.

Het gebeurde omdat het gebeurde en geen enkel denken ter wereld kan dat veranderen.

Dat betekent niet dat je het moet gedogen of goedkeuren.

Het betekent dat je zonder weerstand naar dingen kunt kijken en zonder de verwarring van je innerlijke strijd.

Niemand wil ontslagen worden, niemand wil ziek worden, niemand wil z'n auto in puin rijden.

Maar als deze dingen gebeuren, wat helpt het dan om er mentaal tegen te strijden??

Maar tegen beter weten in doen we het toch, want we weten niet hoe we het moeten stoppen.

Als er iets gebeurt dan "Is het wat het is".

Omdat het pijn doet als je de strijd aangaat met de realiteit.

We kunnen weten dat de realiteit goed is zoals die is omdat als we er tegen strijden, we spanning en frustratie ervaren.

Als we stoppen om tegen de realiteit in te gaan, wordt actie eenvoudig, vloeiend, vriendelijk, zonder angst en voelt vrij!

E-norm vrij ook!

Bij je eigen zaken blijven

Ik kan in het universum maar drie soorten zaken vinden:

• De mijne

• De jouwe

• Die van de wereld

Alles waar ik, jij of anderen geen controle over hebben, noem ik wereldse zaken.

Veel van onze spanning wordt veroorzaakt doordat we mentaal buiten onze eigen zaken leven.

Wanneer ik denk ‘jij moet een baan nemen, ik wil dat jij gelukkig bent, jij zou op tijd moeten komen, jij moet beter voor jezelf zorgen’, dan zit ik in jouw zaken.

Wanneer ik mij zorgen maak om aardbevingen, overstromingen, oorlog of wanneer ik zal sterven, dan zit ik in wereldse zaken.

Wanneer ik mij mentaal in jouw of in wereldse zaken meng, is het effect afscheiding van mezelf.

Wanneer ik mentaal in andermans zaken zit, ervaar ik een gevoel van spanning.

En ik realiseer me nu dat als ik in mijn leven spanning voelde, ik in andere zaken zat dan die van mezelf.

Wanneer jij jouw leven leeft…...

en ik leef mentaal óók jouw leven,

wie leeft er dan mijn leven?

We zijn beide daar bij jou.

Mentaal in jouw zaken zitten weerhoudt mij om aanwezig te zijn in de mijne.

Ik ben afgescheiden van mijzelf, en verbaasd over het feit dat mijn leven niet werkt.

Denken dat je beter weet hoe een ander moet leven is je buiten je eigen zaken begeven.

En een ernstige zelfoverschatting bovendien.

Geef hooguit (on)gevraagd je perceptie (noem het van mijn part advies) laat het daarbij en laat aan de ander wat die er wel of niet mee doet.

Het is jóuw perceptie, gebaseerd op jóuw positieve en negatieve ervaringen.

Maar ook gebaseerd op jóuw zorgen, angsten, schaamtes, schuldgevoelens of misschien zelfs dogma's die je wellicht aanhangt.

Diegene leeft zijn of haar eigen leven, niet persé dat van jou met jóuw overtuigingen.

Iedereen heeft zijn eigen pad (en zijn perfecte moment om (n)iets met jouw advies te doen) en dat is - op zeker - altijd anders dan jouw levenspad.

Zelfs….

Zelfs uit naam der liefde is het pure arrogantie en het resultaat is spanning, zorg en angst.

Ga dan ook niet zitten stressen of het wel of niet wordt opgevolgd, dat geeft onnodige spanning.

Of ben je wellicht op zoek naar bevestiging van jouw perceptie.......?

Direct ook, op dat moment? Of mag het later?

Of nooit, ook goed.

Je weet zelf toch waar je wel en niet achter staat?

Weet ik wat goed is voor mij? Dat is mijn enige zaak.

Laat ik daar aan werken voor ik probeer jouw ‘problemen’ voor je op te lossen.

Don’t fix it if it’s not broken 😜

Wanneer je die 3 soorten zaken goed genoeg begrijpt om bij je eigen zaken te blijven, kan het je leven een vrijheid geven die je je nauwelijks kunt voorstellen.

De volgende keer dat je stress of onbehagen voelt, vraag jezelf dan af in wiens zaken je mentaal zit en je zult waarschijnlijk in lachen uitbarsten!

Die vraag kan je terugbrengen bij jezelf.

En je kunt misschien gaan inzien dat je veelal niet echt aanwezig was en dat je regelmatig mentaal in andermans zaken hebt geleefd.

Alleen al het opmerken dat je in andermans zaken zit, kan je terugbrengen bij je eigen, echte zelf.

En als je het een tijdje doet, zul je misschien zien dat jij ook geen eigen zaken hebt en dat je leven vanzelf perfect loopt.

Je gedachten tegemoet treden

Een gedachte doet ons niets, tenzij we haar geloven.

Het zijn niet onze gedachten, maar het hechten aan onze gedachten dat lijden veroorzaakt.

Hechten aan een gedachte betekent geloven dat ze waar is zonder haar te onderzoeken.

Een overtuiging is een gedachte waar we ons vaak jarenlang aan hebben gehecht.

De meeste mensen denken dat ze zijn wat hun gedachten zeggen dat zij zijn.

Kijk eens goed naar jezelf.

Je ademt niet, je wordt geademd.

Tot je verbazing zal je zien dat je niet nadenkt, je wordt gedacht

Denken is dan ook niet persoonlijk. Wat jij er daarna mee doet wel.

Gedachten verschijnen vanzelf.

Ze komen uit het niets en gaan terug naar het niets, als wolken die door een lege blauwe lucht drijven.

Ze doen ons niets totdat we ons eraan hechten alsof ze waar zouden zijn.

Gedachten zijn als een briesje, als bladeren aan de bomen of als vallende regendruppels.

Ze verschijnen zo maar en gaan weer weg.

Door je er niet aan te hechten maar te onderzoeken wat ze met je doen, kunnen we zelfs bevriend met ze raken.

Want als een pijnlijk concept eenmaal tegemoet is getreden, kijken wat het met je doet en waarom, kun je het als het weer terugkomt misschien wel interessant vinden.

Wat ooit een nachtmerrie was, is nu alleen maar interessant.

De volgende keer dat het opduikt vind je het misschien grappig.

De keer daarop merk je het misschien niet eens meer op.

Iets blijft net zo lang terugkomen, totdat je ermee kunt dealen.

Spiegelen

Al duizenden jaren wordt ons geleerd om niet te oordelen – maar laten we eerlijk zijn, we doen het nog steeds.

De waarheid is dat we allemaal oordelen in ons hoofd hebben.

Als je begint om met een beschuldigende vinger naar de buitenwereld te wijzen, ligt de focus niet op jezelf.

We weten vaak heel goed wat anderen mensen moeten doen, hoe zij zouden moeten leven, met wie zij om moeten gaan.

We hebben een haarscherp beeld van anderen, maar niet van onszelf.

Wanneer je daar bij stil staat, kun je ontdekken wie je zelf bent door te beseffen hoe jij denkt over andere mensen.

Uiteindelijk zul je inzien dat alles buiten jezelf een weerspiegeling is van je eigen denken.

Jij! bent de verhalenverteller, de projector van alle verhalen en de wereld om je heen is het geprojecteerde beeld van jouw gedachten.

Projector schoonmaken

Sinds het begin der tijden hebben mensen gepoogd de wereld te veranderen zodat ze gelukkig zouden zijn.

Dat heeft nog nooit gewerkt omdat dit het probleem van de verkeerde kant benadert.

Het is zaak om de projector – het denken – te veranderen in plaats van het geprojecteerde.

Het is alsof er een stofje op de projectorlens zit.

We denken echter dat er een vlek op het scherm zit en we proberen de een na de andere persoon of situatie te veranderen, ongeacht op wie of wat de vlek lijkt te verschijnen.

Maar het is zinloos om te proberen geprojecteerde beelden te veranderen.

Zodra we ons realiseren waar het stofje zit, kunnen we de lens zelf schoonmaken.

Realiteit

Realiteit is voor mij dat wat waar is.

De waarheid is wat er voor je ligt, wat er echt aan het gebeuren is.

Of je het nu leuk vindt of niet, het regent nu.

‘Het zou niet moeten regenen’ is alleen maar een gedachte.

In de realiteit is er niet zoiets als ‘zou moeten’ of ‘zou niet moeten’.

Dit zijn alleen maar gedachten die wij de realiteit opleggen.

Zonder ‘zou moeten’ of ‘zou niet moeten’ kunnen we de realiteit zien voor wat zij is en dit geeft ons de vrijheid om helder en zonder spanning te leven.

Wanneer het om de realiteit gaat is er geen ‘hoe het zou moeten zijn’.

Dan is er alleen ‘ wat er is’, precies zoals het is, op dit moment.

Rust

Als je een gedachte over iets buiten jezelf hebt dan zie je vaak dat gedachten als deze een ongemakkelijk gevoel in jou veroorzaken.

Voorafgaand aan die gedachte is er rust.

De geest is kalm, alert en sereen.

Dit is wie je bent, zonder verhaal.

Dan, in de stilte van bewustzijn, begin je de gevoelens op te merken die ontstaan door het geloven van- of hechten aan de gedachte.

Zo lang als je denkt dat de oorzaak van jouw probleem ‘daarbuiten’ ligt – zo lang als je denkt dat iets of iemand anders verantwoordelijk is voor jouw lijden – is de situatie hopeloos.

Het betekent dat je blijvend in de rol van slachtoffer zit.

Dus kom terug in de waarheid en maak jezelf vrij.

Elke weerstand die je zou kunnen hebben tegen de wereld wordt zachter, en stelt je in staat je te openen naar de situatie in jóuw leven, in plaats van hopeloos wilskracht of geweld te gebruiken om het uit je leven te bannen, bij je vandaan te houden of te veranderen.

Het is goed te erkennen dat dezelfde gevoelens of situaties opnieuw kunnen optreden, al was het maar in je gedachten.

Wanneer je beseft dat lijden en spanning slechts een oproep zijn tot onderzoek en tot de vrijheid die volgt, kan het zijn dat je gaat uitkijken naar onprettige gevoelens.

Misschien ga je ze zelfs beschouwen als vrienden die je laten zien wat je nog niet grondig genoeg hebt onderzocht.

Het is niet meer nodig om te wachten totdat mensen of situaties veranderen om rust en harmonie te ervaren.

"Maar CamperCarl! Hoe kun je zeggen dat de realiteit goed is?

Hoe zit het dan met oorlog, verkrachting, armoede, geweld en kindermishandeling?

Gedoog je dat allemaal?"

Hoe zou ik dat kunnen gedogen? Ik ben niet gek!

Ik merk alleen dat ik lijd wanneer ik geloof dat het niet zou moeten bestaan terwijl het wel bestaat.

Kan ik de strijd in mezelf beëindigen?

Zo niet, dan ga ik in mezelf door met precies dat, wat ik wil beëindigen.

Ik begin eerst met het stoppen van mijn eigen lijden, mijn eigen oorlog en verkrachting van mijn bewustzijn.

Quotes

Wanneer je strijd aangaat met de realiteit, verlies je – maar alleen in 100% van de gevallen.

Of je gelooft wat je denkt, of je onderzoekt het. Er is geen andere keus.

Wanneer ik denk dat jij mijn probleem bent, ben ik gek.

Ik laat mijn gedachten niet los, ik onderzoek ze. Dan laten ze mij los.

Je keert je volledig af van de realiteit als je gelooft dat er een gerechtvaardigde reden is om te lijden.

De realiteit is altijd vriendelijker dan het verhaal dat we erover geloven.

De strijd aangaan met de realiteit is als een kat leren blaffen – hopeloos.

Als je een oordeel hebt over een ander, leef je alleen maar in een illusie dat jij beter bent.

Vergeving is je realiseren dat wat jij dacht dat gebeurde, niet gebeurde.

Hopen en willen zijn hét recept voor deceptie. Altijd pijn als de realiteit tóch weer anders is.

Accepteer of frustreer. De 2 enige opties. Jij kiest.

Bovenstaande blog zijn passages uit een boekje wat ik kreeg toegestuurd, aangevuld en bewerkt met mijn ideeën en ervaringen: "The Work" van Byron Katie.

Wil je het hele boekje lezen, inclusief oefeningen als dat voor jou werkt, klik dan op:

Byron Katie - The Work